روشهای تشخیصی غالبابه چهاردسته اصلی تقسیم می شوندو عبارتند از:
۱-نوار قلب یا الکتروکاردیوگرافی
۲- بررسی چگونگی کار قلب یا تست ورزشی
۳- نوار ضبط ۲۴ ساعت از وضع جریان و کارکردالکتریکی قلب
۴- آزمایش رادیو نوکلئید
_ الکتروکاردیوگرام یا نوار قلب:
اکثر بیمارانی که با علائم قلبی به بیمارستان مراجعه می‌کنند یک نوار قلب نزد خود دارند در بعضی شرایط خاص مثل جراحی یک نوار قلب برای بیمار لازم است حتی اگر بیمار هیچگونه علائم مشکوک بیماری قلبی نداشته باشد همچنین هنگام آزمایش جسمی کامل برای سلامتی یا چک آپ نوار قلب تهیه و ثبت می شود هرچند ارزش آن ترجیحاً محدود و منختصر می باشد.
۴ قطعه فلزی که الکترود گفته میشود روی بدن مثل دست ها با تسمه ای متصل کرده ۲ عدد دیگر را روی قفسه سینه نصب می کنند این الکترودها به یک ثبت کننده نوار اتصال دارد که به وسیله یک تقویت کننده می تواند تعدادی از ضربان های قلب را از الکترودها به روی یک کاغذ ثبت نماید این وسیله چگونگی ضربانات قلب را ثبت کرده و هیچ گونه شک یا ضربه الکتریکی ایجاد نمی کند و برای بیمار هیچ گونه درد و ناراحتی ندارد.
نوار قلبی ریتم یا روش غیر طبیعی قلب را ثبت میکند این آزمایش می تواند یک حمله یا سکته قلبی گذشته یا جدید را آشکار نموده همچنین علائم بزرگ شدن قلب یا تحت فشار قرار گرفتن آن را مشخص نماید ولی محدودیت‌هایی نیز دارد گاهی علائم غیر طبیعی را که نشان می دهد به طور کلی بی اهمیت بوده و در واقع بی ضرر می باشندولی گاه برعکس،گاهی بیمارانی که دچار عارضه قلبی جدی هستند دارای نوار طبیعی می‌باشند .
پیشرفت های علمی این جریان را با آزمایش های تکمیلی کامل تر کرده است که دراین مورددرمقالات بعدی،آن را مورد توضیح قرار می دهیم.
ادامه دارد……
