عوارض واریس:
همانگونه که در قسمت های قبل این سلسله مقالات بیان گردید نارسایی های وریدی و انواع واریس بویژه واریس های طنابی شکل وبزرگ، دارای عوارض فراوانی هستند که در مقالات قبلی به تعدادی از آنها اشاره گردید،
یکی از عوارض مهم واریس و نارسایی های عروقی،ترمبوز(لخته های خونی)و آمبولی ریه می باشد.یکی ازراه هایی که واریس می تواند باعث ایجاد عوارض شود ایجاد ترمبوز سطحی (SVT)می باشد.بدلیل آنکه میزان ماندن خون در عروق سطحی سافنوس و سایر عروق سطحی بر اثر واریس و نارسایی های وریدی افزایش می یابد بنابراین طبق تریادویرشو یکی از زمینه های اصلی ایجاد لخته های خونی فراهم می باشد و همین مساله یکی از دلایل مهم ایجاد SVT(لخته های سطحی)ناشی از واریس می باشد.ازسوی دیگردربسیاری ازتحقیقات ، همزمانی نارسایی های وریدی وواریس های طنابی شکل با التهاب داخلی نشان داده شده که همین مسئله نیزیکی ازدلایل استعداد بیماران مبتلابه واریس، به تشکیل لخته وابتلابه ترومبوزمی باشد.
علائم ناشی از ترمبوزهای سطحی متعاقب واریس و نارسایی های عروقی عمدتا شامل قرمزی و التهاب پوست،ورم(ادم اندام)، درد و گرمی اندام می باشد.اینکه چه تعدادوچنددرصدازترومبوز های سطحی،امکان تبدیل به DVT(ترومبوزهای وریدهای عمقی) دارند،
مقالات واظهارنظرهای گوناگونی ارائه شده ولی دریک دیدکلی ،درصدزیادی ازترومبوزهای سطحی. بدون پیشرفت کردن به ترومبوزهای عمقی، درمان شده واحتمال ایجادآمبولی ریوی .درزمینه ترومبوزها(لخته های) سطحی ، کمیاب تر می باشد. در مورد درمان در SVT
(لخته های سطحی)اختلاف نظر وجود دارد و دستورالعمل های مختلفی جهت برخوردودرمان آنها ارائه شده است.به طور خلاصه می توان گفت که در اکثریت موارد SVT میتوان ترمبوز را به صورت کانزرواتیو(نگهدارنده). و غیرتهاجمی درمان نمودومطمئن بودکه مشکل مهمی برای بیماراتفاق نیفتاده وبیماری بدون .نیازبه اقدامات تهاجمی ویاداروهای زیاد ،قابل علاج ومهار می باشد.
در صورتی که شرایط خاصی موجود باشد از جمله طول لخته بیش از ۵ سانتیمتر یا فاصله لخته. تا محل جانکشن کمتر از٣ سانتیمتر باشددرمان با استفاده از داروهای ضدانعقاد صورت می پذیرد. و در غیر اینصورت درمان های ملایم تر مانند داروهای ضد پلاکت استفاده می شوند.
در مورد تبدیل SVT به DVT (لخته های داخلی) و نیز احتمال ایجادDVT متعاقب واریس و روش های تشخیصی. و درمانی آن در مقالات بعدی مفصلا بحث خواهد شد.
