ترمبوفلبیت:
لخته وآمبولی:
علاوه بر درمان های ضد انعقادی اندام دچارلخته (فلبیت) را در سطحی بالاتر از قلب قرار می دهند تاخیر آن جذب شوند و گردش خون وریدی افزایش یابد گرمای دائمی و مرطوب نیز به همین طریق مفید است معهذا در صورتی که نارسایی شریان در کار باشد بالا قرار دادن پا به صلاح بیمار نیست. توصیه مهم دیگراینکه عضو از باندهای الاستیک یا جوراب های الاستیک پوشیده باشد. رژیم ضد انعقادی را در فلبیت ساق و دست تا مدت ۶ هفته و در فلبیت ایلیو فمورال تا مدت سه ماه ادامه می‌دهند جوراب های الاستیک به مدت سه ماه یا تا زمانی که بدون استعمال آنها تورم به وجود نیاید مورد استفاده قرار می گیرند در فلبیت ایلیو فمورال تورم نسبی پا تا ماه هابعد وجود دارد در صورتی که ظرف دو سال بیمار دچار حملات مکرر فلبیت شود لازم است درمان ضد انعقادی را به صورت دراز مدت ادامه داد.
مصرف مواد فیبرینولیتیک (استپرتوکیناز یا اوروکیناز) از راه وریدی به مدت دو تا سه روز قبل از آغاز تجویز هپارین یک پیشرفته جدید درمانی تلقی شده است اذیت این درمان حل کردن لخته تشکیل شده از طریق تبدیل پلاسمینوژن به پلاسمین است معهذا خطر خونریزی ناشی از این مواد خصوصاً در بیماران پیر به اندازه ای زیاد است که روش درمانی مذکور را باید به موارد ترمبوفلبیت های شدید ایلیموفمورال یا زیر ترقوی محدود کرد در حال حاضر توصیه می‌شود هنگام تجویز این مواد از متخصصین برای مشاوره دعوت شود ترمبوس ایلیاک رامی توان تحت عمل ترمبکتومی هم قرار داد در این حالت هر چند ممکن است بعد از برداشتن لخته باز هم لخته جدیدی تشکیل شود لیکن به هر حال گردش خون عضو بهبود می‌یابد این نکته شایان ذکر است که دوز های کوچک هپارین داروهای ضد التهاب یا ضد پلاکت دکستران یا هیدروکسی کلروکین در درمان فلبیت های عمقی تاثیری نشان داده است و اینگونه تدابیر تنها تدابیر پیش گیری به شمار می روند.
ادامه دارد……
