ترومبوز
از تزریقات زیر جلدی و عضلانی داروهای دیگر باید حتی المقدورخودداری کرد زیرا تشکیل هماتوم در محل تزریق امکان پذیر است چون زنان در مقابل تزریقات هپارین استعداد بیشتری به خونریزی دارند لازم است زمان نسبی ترومبوپلاستین را در حد اقل لازم برای اثر درمانی هپارین حفظ نمود در صورت سابقه زخم معده لازم است یک رژیم غذایی سبک همراه با تجویز داروهای ضد اسیدیاداروهای محافظت ازمعده برقرار شود و از تجویز غذاهای محرک معده خودداری به عمل آید داروهای ضد انعقاد را در بیماران دچار عوارض کبدی ارومی یا ترمبوسیتوپنی باید محتاطانه به کار برد در بیماران فشار خونی لازم است فشار سیستولی و دیاستولی را به ترتیب در حدی کمتر از ۱۹۰ و ۱۰۵ میلی متر جیوه کاهش داد از تجویز داروهای موثر بر پلاکت ها یا داروهایی که اثر وارفارین را تشدید یا تضعیف میکنند باید خودداری شود بسیاری داروها بر عمل وارفارین تاثیر دارند مهمترین داروهای تقویت کننده اثر وارفارین شامل کلوفیبرات اتا کربنیک اسید کینیدین بعضی مواد ضد میکروبی استروئیدهای آنابولیک و کلرال هیدرات میباشند وقفه دهنده های اثر فارین نیز عبارتند از باربی توریک ها کولسترامین ضد آبستنی های خوراکی کورتیکو ستروئیدها گریز و فولوین و بسیاری از داروهای آرام بخش روانی
هرگاه به علت جراحی تازه پروستات مغز یا نخاع و یا دیسکرازی های خونی یا خونریزی فعال تجویز داروهای ضد انعقاد جایز نباشد برای درمان فلبیت ساق پا تنها از گرمای موضعی و بالا قرار دادن پا استفاده میشود معهذا چون در فلبیت های ایلیوفمورال خطر پیدایش آمبولی ریوی زیاد است می توان از فشار بر ورید اجوف تحتانی یا بستن ورید بیضه یا تخمدان استفاده کرد در صورتی که بیمار به علت ناخوشی شدید تحمل این اعمال را نداشته باشد ممکن است با قراردادن یک چتر در درون ورید اجوف تحتانی از آمبولی ریوی جلوگیری کرد.
در خونریزی های ناشی از هپارین سولفات پروتامین به کار میرود و برای این منظور در برابر هر ۱۰۰ واحد پارین فلزی موجود در بدن یک میلی گرم پروتامین تجویز میشود معمولا نصف این مقدار محاسبه شده را در ابتدا تزریق میکنند و ظرف یک ساعت زمان ترومبوپلاستین را اندازه گیری می کنند در خونریزی های وارفارین ۱ تا ۵ میلی گرم ویتامین کا از راه عضله به کار میرود لیکن اثر آن بر زمان پروترمبین بعد از ۶ تا ۲۴ ساعت ظاهر می شود به همین جهت در فوریتها از خون تازه یا پلاسمای تازه استفاده میشود و در صورت لزوم تجویز آنها را ظرف چند ساعت بعد تکرار می کنند در بیمارانی که افزایش حجم خون قابل تحمل نیست از فاکتور های تغلیظ شده انعقاد خون استفاده می شود لیکن با تزریق این مواد خطر بروز هپاتیت سرم زیاد تر است خونریزی های کوچک لثه بینی پوست یا مجاری ادرار معمولاً با کاهش داروی ضد انعقاد خود به خود قطع می شوند در تجویز وارفارین گاه علیرغم زمان مناسب پروترمبین ممکن است اکیموز های متعدد و خود به خود در نقاط مختلف بدن دیده شود این کیفیت معمولاً ناشی از کمبود فاکتور ۹ است که فعالیت آن با زمان پروترمبین قابل اندازه گیری نیست در چنین حالتی نیز کاهش مقدار دارو ضرورت دارد.
ادامه دارد…..
