ترمبوفلبیت(لخته خون وآمبولی): قسمت هشتم

ترمبوفلبیت:
(لخته خون وآمبولی)
پیشگیری:
روش های فیزیکی در پیشگیری شامل بالا قرار دادن پاها در سطحی بالاتراز بدن ورزش های اکتیو یا پاسیو قوزک پا پوشیدن جوراب های الاستیک تحریک الکتریکی عضلات ساق پا در جریان عمل جراحی و وارد کردن فشار از خارج به وسیله چکمه های باد شونده یا کیسه های ساق پا در جریان عمل و روزهای بعد از عمل است مطالعات وسیع نشان داده است که جوراب های الاستیک شیوع آمبولی ریوی را در بیماران بستری در بیمارستان عمومی کاهش داده است اما از شیوع ترمبوفلبیت نکاسته است تحریک الکتریکی احتمالاً از میان این تدابیر فیزیکی واجد کمترین اثر است وارد کردن فشار خارجی به وسیله پوشش های باد شونده در مطالعات محدود آثار مفید نشان داده است لیکن روش ای ناراحت کننده و دست و پا گیر است.
در حال حاضر روش مرجع پیشگیری برای اعمال جراحی در افراد مسن تر از ۴۰ در عمل سزارین و در بیماران قلبی همان استفاده از دوزهای کوچک هپارین است در بیمارانی که در معرض خطر زیاد ترمبو امبولی قرار دارند رژیم ضد انعقادی کامل با هپارین یا وارفارین ضرورت دارد اجرای این رژیم ممکن است برای اعمال اورتوپدی و پروستات عملی نباشد و در این موارد برای عمل پروستات ممکن است از آسپیرین یا دکستران استفاده کرد در اعمال ارتوپدی می‌توان تجویز وارفارین را بعد از عمل شروع کرد زیرا حالت ضد انعقادی کافی ظرف ۵ تا ۷ روز برقرار می شود و خطر خونریزی پس از این مدت بسیار کم است در عین حال روش مذکور از نظر پیشگیری مفید بوده است.
درمان ترومبوفلبیت:
مهمترین روش درمان در فلبیت وریدهای عمقی رژیم ضد انعقادی است. در ابتدا می توان از هپارین استفاده کرد زیرا مواد ضد انعقاد خوراکی با تاخیر چند روزه اثر کامل خود را ظاهر می کنند اثر اصلی هپارین فعال کردن آنتی ترمبین است هپارین از توسعه ترمبوس تشکیل شده جلوگیری می کند اما اثری در حل کردن لخته تشکیل شده ندارد بهترین روش تجویز آن انفوزیون وریدی است زیرا با این روش خطر خونریزی کمتر و کنترل اثر دارو آسانتر است پس از تزریق یک دوز وریدی ۵۰۰۰ واحدی اولیه یک آنفوزیون با سرعت ۷۵۰ تا ۱۰۰۰ واحد در ساعت را شروع میکنند هدف تزریق رساندن زمان نسبی ترمبوپلاستین به ۲ تا ۲/۵ برابر طبیعی یا رساندن زمان انعقاد به ۲۰ تا ۳۰ دقیقه است زمان نسبی مذکور را در ابتدا ۶ ساعت پس از شروع تزریق و سپس روز یک بار اندازه می‌گیرند هر گاه این زمان در حد کافی طولانی نشده باشد تزریق یک جای هپارین را بار دیگر تکرار می‌کنند و سرعت انفوزیون را نیز افزایش می دهند هرگاه از روش تزریق متناوب وریدی استفاده شود لازم است هر ۴ تا ۶ ساعت ۵۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰ واحد هپارین تزریق شود به طوری که قبل از هر تزریق زمان انعقاد به ۳۰ دقیقه و زمان نسبی ترومبوپلاستین به ۲ تا ۲/۵ برابر برسد هرگاه استفاده از راه وریدی مقدور نباشد هپارین را به مقدار ۱۵۰۰۰ تا ۲۰۰۰۰ واحد هر ۱۲ ساعت از راه زیر جلدی به کار میبرند تزریق با این روش مستلزم احتیاط زیاد است زیرا کشیدن پوست یا مالش پوست موضع تزریق ممکن است باعث ایجاد هماتوم گردد.
ادامه دارد….